De traditionele politici doen er alles aan om de aandacht af te leiden van het debat over hun eigen extraatjes. Terwijl hun opbod in de strijd tegen ‘woke’ steeds absurder vormen aanneemt, rolden N-VA en VB over elkaars voeten in de strijd tegen staatssecretaris Schlitz van Ecolo. Zo werkt de zondebokmethode: iedereen een andere richting laten uitkijken. In de traditionele media pakt het deels, maar het debat over hun eigen extraatjes blijft hangen.

Dat de gevestigde politici zichzelf gretig bedienen, was al langer geweten. Van de hoge lonen, zelfs voor wie amper in het parlement komt (ja, Bart De Wever, we hebben het over u), tot de gouden handdrukken op het einde van een mandaat en de riante pensioenen. Het allerhoogste pensioen was amper goed genoeg voor zichzelf, voor de Kamervoorzitters kwam daar nog een flinke hap bovenop. De extraatjes kwamen in alle parlementen voor en onder alle partijen. Allemaal beweerden ze achteraf dat ze van niets wisten.

Het is straf: onze pensioenen en uitkeringen kennen ze tot op de laatste cent, zeker als ze er nog verder op kunnen beknibbelen. Maar hun eigen inkomen zouden ze niet kennen en er zelfs amper interesse in getoond hebben? Dat klinkt hoogst ongeloofwaardig. Alleszins is dergelijke nonchalance een luxe die gewone werkenden zich niet kunnen veroorloven. Wij moeten elke euro omdraaien met de hoge prijzen voor wonen, eten, diensten, vervoer …

Daar zit overigens ook een reden waarom dit debat zo gevoelig is en blijft hangen. De afgelopen jaren kregen we steeds te horen dat onze lonen en uitkeringen te hoog zouden zijn. Er waren onafgebroken aanvallen erop. Zelfs indien het minimumpensioen wat werd opgetrokken, bleef het gekoppeld aan voorwaarden die straks mogelijk nog strenger worden. Ondertussen maakt de regering zich op om het ambtenarenpensioen aan te vallen. Volgens de regering is dat nodig om ervoor te zorgen dat de verschillende pensioenregimes naar elkaar groeien. Dat betekent een neerwaartse spiraal. Voor zichzelf kijken ze echter de andere kant uit: het is nooit genoeg!

De aankondigingen over de extraatjes van traditionele politici begonnen met de pensioenen van Herman De Croo en Siegfried Bracke. De maximale pensioengrens van 7800 euro voor ambtenaren was voor hen niet voldoende. Dit doet pijn voor N-VA en Open VLD omdat zij tot de luidste schreeuwers behoren als het gaat om het aanvallen van het ambtenarenpensioen. Zij stellen ambtenaren graag voor als profiteurs met privileges die onverantwoord zijn. Maar nu wordt duidelijk dat ze zelf niet bereid zijn om te leven met wat ze anderen opleggen.

Het meest gebruikte argument om de hoge lonen voor politici te rechtvaardigen, is dat ze hard werken. We willen daar op zich geen uitspraak over doen, maar werken wij dan niet hard? Hoe sterk is de productiviteit de afgelopen jaren niet opgedreven en waar blijft onze compensatie daarvoor? Zelfs de Vlaamse regeringsdienst voor statistiek erkent dat de “loonkost per eenheid product” lager ligt dan in de buurlanden, kortom wij produceren meer meerwaarde voor het kapitaal dan onze collega’s in de buurlanden. Als hard werken een compensatie verdient, wordt het hoog tijd dat de loonwet van 96 die beperkingen oplegt op de schop gaat. Terwijl zij graaien, worden wij gepluimd!

Misschien nog dit: als er zo hard gewerkt in de parlementen, hoe komt het dan dat blijkbaar enkel de PVDA-verkozenen de bepalingen gelezen hebben over de pensioenextra’s en uittredingsvergoedingen die de gevestigde politici goedkeurden? Ze weten dus niet hoeveel ze zelf verdienen, maar ook niet wat ze allemaal stemmen? Ook dat komt ongeloofwaardig over.

De PVDA scoorde de voorbije week met haar offensief over de inkomens van de traditionele politici. Dit is erg nuttig voor de arbeidersbeweging omdat het ons extra argumenten biedt in elke strijd voor onze koopkracht, lonen en uitkeringen. Het verzwakt diegenen die vooraan staan in de aanvallen op onze koopkracht. We moeten er rekening mee houden dat een kat in het nauw rare sprongen kan maken en dat de rechterzijde in de tegenaanval gaat, onder meer tegen elk verzet tegen onderdrukking dat als woke wordt weggezet. De traditionele politici en de rechterzijde zullen niet zomaar toegeven, zelfs niet als hun hypocrisie en gegraai algemeen bekend is. Voor onze koopkracht, levensstandaard en publieke investeringen in zorg en onderwijs moeten we doorheen strijdbewegingen een krachtsverhouding opbouwen waarbij we het volledige systeem betwisten. Graaien aan de top zit in het DNA van het kapitalisme, het pluimen van de sociale meerderheid eveneens. Heel het systeem is rot, hoog tijd voor een socialistisch alternatief!

Bron: LSP