by admin | okt 10, 2023 | Sectoren
Na een staking van vijf maanden heeft de Writers Guild of America (WGA), de vakbond van schrijvers, een voorlopig akkoord bereikt waarover de leden in oktober zullen stemmen.
Door Greyson Van Arsdale (Socialist Alternative, ISA in de VS)
De details over het akkoord die nu al bekend zijn, wijzen op een klinkende overwinning. De studio’s moeten voortaan de streamcijfers aan de WGA doorgeven en er komt een systeem van prestatiebonussen voor streams, naast een verhoging van de basislonen. Er zijn minimale personeelsnormen voor schrijverskamers vastgesteld en de vakbond sleepte zelfs een aantal nieuwe regels rond AI-gegenereerde inhoud in de wacht.
Er zijn beperkingen aan de overwinningen van het akkoord. De vakbond zal alleen “totale” streamingcijfers kunnen vrijgeven aan de leden, waardoor het moeilijk is om te zien of schrijvers te kort worden gedaan op het succes van hun werk. Studio’s moeten bekendmaken of materiaal dat aan schrijvers wordt gegeven om te ontwikkelen door AI is gegenereerd en AI kan niet worden gecrediteerd als schrijver, maar er zijn nog geen garanties over waar studio’s AI voor kunnen gebruiken buiten scripts.
Wat echter uitzonderlijk is aan het voorstel tot akkoord, is dat de schrijvers fundamentele toegevingen wonnen over al hun belangrijkste contracteisen – toegevingen die verbeterd kunnen worden in het volgende contract, als de WGA militant blijft vechten om te winnen.
Hoe hebben de schrijvers gewonnen?
Miljoenen arbeiders in de Verenigde Staten denken erover na om zich op hun werkplek te organiseren, om voor dat eerste collectieve contract te vechten, of om de democratische arbeidersstrijd in hun bestaande vakbond weer op te bouwen.
De WGA mobiliseerde vanaf het begin sterke piketten, koos de doelen van de staking verstandig en probeerde, voordat de acteurs zich bij hen aansloten, Hollywood zo goed mogelijk te onderbreken. In de begindagen van de staking gebruikten actievoerders megafoons en luide muziek om filmsets te verstoren vanaf hun plek op de stoep buiten, waardoor filmen onmogelijk werd. Dit is een cruciale les voor iedereen die probeert een effectieve staking op te bouwen – arbeiders moeten zich richten op het stilleggen van de productie.
De schrijvers begrepen ook de rol van publieke steun. Regelmatige gepassioneerde video-updates van populaire gezichten zoals Adam Conover, die in het onderhandelingscomité zat, hielden de staking in het publieke bewustzijn. Deze updates waren goed gericht op wat de schrijvers precies probeerden te winnen, en hun inzet om de staking vol te houden tot ze de beste deal hadden.
Lange stakingen zijn echter een strijd voor vakbondsleden – de grote industrieën en bedrijfsbazen hebben grote geldreserves en kunnen het zich vaak veroorloven om het maandenlang vol te houden om een goede deal voor het personeel tegen te houden. Naarmate de staking van de schrijvers langer duurde, was er een reëel risico dat het stakingsfonds uitgeput zou raken en de piketten eronder zouden lijden. “Een dag langer, een dag sterker,” is een pakkende slogan om volharding aan de piketten te inspireren, maar in de praktijk is een korte maar erg effectieve staking meestal de beste situatie voor werkenden. Daarom was het cruciaal dat de acteursvakbond Screen Actors Guild (SAG-AFTRA) zich aansloot bij de staking van de WGA, waardoor de Hollywoodproductie grondig werd gedwarsboomd. Hoewel het de schrijvers wettelijk niet is toegestaan om te blijven staken ter ondersteuning van de contractstrijd door SAG-AFTRA na goedkeuring van een eigen akkoord, is het absoluut correct dat WGA zijn leden aanmoedigt om de piketten van SAG-AFTRA te blijven bijwonen.
Uitdagingen
Het voorstel van akkoord van de schrijvers is een belangrijke overwinning – de overeenkomst was zo gunstig voor schrijvers dat de studio’s nu hun eigen lobbygroep hebben opgericht, de “Streaming Innovation Alliance”, vermoedelijk om wat van de winst die werknemers hebben afgedwongen, terug te halen. Maar een van de belangrijkste verdiensten van het akkoord is dat het een basis vormt voor verdere strijd. Wat er in dit contract staat garandeert nog geen goede levensstandaard voor schrijvers, terwijl de beroepsgroep probeert te ontsnappen aan de toenemende precariteit. Door voor het eerst streamingbonussen te winnen, kan de WGA de volgende keer vechten voor grotere streamingbonussen. Door voor het eerst grenzen aan AI te stellen, zijn schrijvers de volgende keer beter in staat om het echt te reguleren. Bovendien heeft de vijf maanden durende staking een nieuwe generatie schrijvers en een deel van het grote publiek geleerd wat het betekent om effectief te staken, en wat het nut is om ondanks de persoonlijke kosten te blijven strijden voor de best mogelijke overeenkomst.
Wat in dit contract is vastgelegd moet met hernieuwde strijdbaarheid worden benut wanneer er weer over het WGA-contract onderhandeld gaat worden, of het risico bestaat dat er nieuwe achteruitgang volgt. Ook dit is een belangrijke les voor het opbouwen van een nieuwe strijdende arbeidersbeweging – er is geen basis voor stabiliteit tussen arbeiders en bazen. Of zij winnen, of wij winnen.
Solidariteit met de WGA terwijl de schrijvers stemmen over het al dan niet aanvaarden van de overeenkomst, en solidariteit met SAG-AFTRA om ook een baanbrekend akkoord af te dwingen!
Bron: Socialisme.be
by admin | okt 10, 2023 | Varia
Een peiling naar de kiesintenties in West-Vlaanderen gaf de doorslag: Jean-Marie Dedecker komt niet met een eigen lijst op, maar blijft als onafhankelijke trouw aan zijn partij. Een opwaarts gevecht met onzeker resultaat inzake het behoud van zijn parlementair zitje, ziet Dedecker niet zitten. Dezelfde peiling zorgde ervoor dat er binnen N-VA deze keer geen gemorrel is over de ‘onafhankelijke’ zij-instromer. De brulboei uit Middelkerke wordt stilaan ook gezien als een reddingsboei. Deze samenwerking is langs twee kanten gebaseerd op zwaktes, wat doorgaans een erg instabiele basis is.
De peiling van Doorbraak plaatst het Vlaams Belang op grote winst in West-Vlaanderen. In 2019 haalde het VB hier zijn sterkste provinciale resultaat met meer dan 20% van de stemmen. Dat zou stijgen tot ongeveer 30%, bijna dubbel zoveel als de eerste achtervolgers Vooruit en N-VA met elk ongeveer 16%. Het VB is nog volop bezig met het klaarstomen van kopstukken in West-Vlaanderen, maar kan scoren op basis van een brede waaier van thema’s bovenop het traditionele racisme dat gekoppeld wordt aan sociaal onbehagen dat versterkt is door jarenlang asociaal afbraakbeleid. Er is bovendien lokaal ongenoegen rond onder meer de hoogspanningslijn Ventilus. Daarnaast is er onrust onder de boeren rond stikstof. Dit alles stuwt het VB naar een momentum in de provincie.
Volgens deze peiling zou N-VA opnieuw zwaar verliezen. Van 28,5% in 2014 ging N-VA naar 21,4% in 2019 en daar zou nu nog 16,2% van overblijven. In het scenario dat Dedecker met een eigen lijst opkomt, zou die zijn stemmen bijna volledig bij Vlaams Belang weghalen en niet bij N-VA. De neergang van N-VA is opmerkelijk, maar uiteraard (nog) niet van het niveau van CD&V en Open VLD. Die partijen zouden volgens de peiling elk nogmaals 5% verlies incasseren. Open VLD komt nog aan 8,9%, CD&V staat op een voor West-Vlaanderen historisch dieptepunt van 12,1%.
Het resultaat van 2,8% voor een afzonderlijke lijst van Dedecker gaf voor hem de doorslag. Zelfs indien de verkiezingscampagne dat percentage nog kan optrekken, is een verkozene halen onzeker. Bovendien kijkt Dedecker ongetwijfeld ook al naar de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2024 en wil hij een verlengd mandaat als burgemeester, waarbij hij op een hoger niveau meer gedaan krijgt als er een goede band mee is. VB-voorzitter Van Grieken verklaarde eerder in ’t Pallieterke: “Ik heb hem altijd al lachend gezegd dat we hem hetzelfde geven als N-VA. Maar hij kan de overstap niet maken, omdat zijn lijn met de Vlaamse regering – die hij nodig heeft als burgemeester van Middelkerke – dan zou worden doorgeknipt.” Dat het VB bereid is om een uitgesproken donkerblauwe liberaal als lijsttrekker uit te spelen, zegt veel over hoe ernstig de poging tot ‘sociaal imago’ moet genomen worden. Niet dat ze Dedecker nodig hebben om die hypocrisie te doorprikken: in 2019 en straks wellicht opnieuw wordt de West-Vlaamse VB Kamerlijst getrokken door Wouter Vermeersch die zijn eerste politieke stappen met Lijst-Dedecker zette.
Dedecker ziet voor zichzelf een rol weggelegd als een “tussenstation” en ook als “smeermiddel” tussen N-VA en Vlaams Belang. “Waarom zouden wij geen regering met de N-VA kunnen vormen? Eventueel met gedoogsteun van Vlaams Belang,” zei hij in een interview met Humo. Dat scenario van een minderheidsregering met gedoogsteun door VB werd eerder ook anoniem geopperd door VB-kopstukken. Nog los van de houding van N-VA hierover, is het maar de vraag of het verkiezingsresultaat dit scenario ook maar enigszins mogelijk kan maken. Langs de andere kant is het duidelijk dat Dedecker de zogenaamde ‘muur’ tussen VB en N-VA verder afbreekt. De Wever deed straffe uitspraken en noemde het VB het “melanoom van Vlaanderen”, maar ondertussen laat hij toe dat er langs verschillende kanten geknaagd wordt aan de muur die zijn partij scheidt van extreemrechts. Het dossier dat Humo deze week bracht over het scheldmagazine ’t Scheldt bevestigde dit nogmaals: achter de schermen van deze rioolpublicatie was er intens overleg en samenwerking tussen aanhangers van beide partijen. De riool van ’t Scheldt loopt recht door de muur tussen N-VA en VB…
Voor N-VA is het behoud van de stemmen van Dedecker belangrijk. In 2019 haalde hij 40.000 voorkeurstemmen, bijna evenveel als lijsttrekker Sander Loones die nu naar het Vlaams Parlement verkast en met wie Bart De Wever naar eigen zeggen “grote plannen” heeft. Waar De Wever enkele weken geleden nog een proefballonnetje opliet over de nood aan een ‘grote rechtse’ formatie met de rechtervleugel van CD&V en Open VLD, ziet hij de komst van Dedecker nu als deel van een stormram tegen de Vivaldi-regering van onder meer CD&V en Open VLD. De samenwerking met Dedecker is ingegeven door de eigen zwakte van N-VA, veroorzaakt door jarenlange deelname aan een asociaal beleid. Dedecker speelt in op ongenoegen, maar staat voor dezelfde asociale recepten als N-VA. Klimaatverandering ontkent hij, voor grote bedrijven rolt hij de rode loper uit, wie het moeilijk heeft moet maar beter zijn best doen …
Tot slot nog positief nieuws uit de West-Vlaamse peiling. De nationale groei van PVDA zet zich ook hier door. De peiling van Doorbraak zet de PVDA op 6,1%, wat uitzicht geeft op een verkozene. Dit is een uitdrukking van het feit dat de linkerzijde in staat is om een deel van het ongenoegen naar zich toe te trekken. Dit ongenoegen organiseren en omzetten in zo sterk mogelijk verzet tegen het asociale beleid is meteen ook het beste antwoord op het gevaar van extreemrechts.
Bron: socialisme.be
by admin | okt 10, 2023 | Sectoren
Het wetsvoorstel van Van Quickenborne wordt wellicht in de komende weken door de federale regering goedgekeurd. “Deze wet brengt een essentieel democratisch recht in gevaar: het recht om te betogen,” stelt de coalitie ‘Verzet is geen misdaad’, die het gemeenschappelijk vakbondsfront (ACV, ABVV en ACLVB), Greenpeace, de Liga voor de Mensenrechten en 11.11.11 verenigt.
Van Quickenborne liet zich inspireren door het Franse voorbeeld waar de wet sinds 2019 (en de Gilets Jaunes beweging) repressiever is geworden en het verbieden van betogingen toestaat.
Afgelopen mei zei ABVV-voorzitter Thierry Bodson dat hij dit voorstel erger vond dan een aanval op de automatische loonindexering (Le Soir, 15 mei 2023). Hij heeft een punt, maar de reactie op deze aanval blijft te beperkt. In juni 2022 verklaarde Bodson ook dat het ABVV meteen een nationale 24-uursstaking zou organiseren als er opnieuw een staker veroordeeld zou worden. Het stakingsrecht is ondertussen opnieuw aangevallen en toch bleef een algemene nationale vakbondsreactie uit.
Dit wetsontwerp maakt deel uit van een sterke trend waarbij justitie steeds meer ingrijpt in collectieve conflicten, meer bepaald om de belangen van de bazen te verdedigen. Dit was niet, of toch minder, het geval in de jaren 1980 en 1990. Bertrand Henne zei op La Première: “Herinner je je het zeer harde conflict in de staalfabriek van Clabecq, toen militanten van het ABVV de autosnelweg blokkeerden met bouwmachines … toen sprak het gerecht hen vrij.” Sindsdien zijn er veroordelingen geweest na de blokkade van de Cherattebrug en de haven van Antwerpen voor “kwaadwillige belemmering van het verkeer.” Tijdens het Delhaize-geschil hebben de rechtbanken stakingspiketten verboden, deurwaarders ingeschakeld, soms met de hulp van de politie. De directie heeft justitie gebruikt om het verzet van de vakbonden te verzwakken.
Men kan niet anders dan vaststellen dat de dominantie van het overlegsyndicalisme de onderhandelingspositie van de werknemers heeft verzwakt. De beste manier om een recht te verdedigen, is door het serieus en ambitieus te gebruiken. De mobilisatie op 5 oktober moet zo massaal mogelijk zijn om druk uit te oefenen op de vakbondsleiders om verder te gaan dan enkel “de progressieve partijen van de Vivaldi-coalitie tot rede te brengen.” We zullen meer nodig hebben dan een geïsoleerde wandeling om de aanvallen op het recht op collectieve actie weg te krijgen. Er zal ook meer nodig zijn om de bazen van Delhaize en andere bedrijven ertoe te brengen om hun personeel te respecteren.
Afspraak op 5 oktober, 10 uur, voor het kantoor van minister Van Quickenborne, op de Kruidtuinlaan.
Wat is dat wetsvoorstel van Van Quickenborne?
Het wetsvoorstel bepaalt dat een gerechtelijk demonstratieverbod kan worden opgelegd. Volgens de minister wordt dit beperkt tot wie zich misdraagt op betogingen. Zoals Van Quickenborne zelf ondertussen zou moeten weten, kan ‘misdragen’ erg verschillend geïnterpreteerd worden. Dit wetsvoorstel bedreigt niet enkel ‘relschoppers’, maar al wie door de politie of het gerecht als dusdanig wordt bestempeld. Is het opzetten van een stakerspost, het aanbrengen van krijttekeningen op de grond, het in brand steken van een pallet of het deelnemen aan een spontane betoging straks nog toegelaten? En wat met acties van burgerlijke ongehoorzaamheid?
Bron: socialisme.be
by admin | okt 10, 2023 | Onderwijs
Dit jaar oordeelde het gerecht dat 200 tot 300 uur werkstraf, een boete van ongeveer 400 euro en ongeveer 29.000 euro schadevergoeding voor de familie een gepaste straf was voor de verantwoordelijken voor de dood van Sanda Dia in 2018 tijdens een studentendoop van Reuzegom. De schok en verontwaardiging in de samenleving was groot en leidde tot heel wat protestacties. De Universiteit Gent daarentegen aanvaardt de toenmalige praeses van de bende met open armen als doctoraatsstudent.
door een doctoraatsstudent aan de Ugent
De rector beriep zich in een klassiek ontwijkend manoeuvre op de rechtsstaat en het universiteitsreglement. Het arrest legt namelijk geen beperkingen inzake aanwerving op. De Universiteit Gent verklaarde bij monde van de rector dat ze geen extra sanctie aan veroordeelden oplegt. Bovendien zou de aanwerving de keuze zijn van de promotoren, niet van de rector. Case closed. De enige zorg is het profiel van de universiteit, de reputatie: hoe kunnen we ervoor zorgen dat mensen onze beslissingen begrijpen of vergeten.
De promotor ziet ook geen probleem, hij is een goede student geweest. Alsof er niets ernstigs gebeurd lijkt te zijn tijdens zijn vorige studies. Hij zal wel een goede doctoraatsstudent zijn, zeker? Ze geven hem een plaats in de maatschappij, een plaats op de universiteit, ze nemen elitaire racisten op, maar natuurlijk mogen wij hun namen niet noemen … Gaat hij zijn publicaties dan anoniem indienen?
Ook de sociale dimensie mogen we niet vergeten. Wat voor oordeel zal hij vellen als hij zich in een machtspositie op de universiteit bevindt, wat voor vooroordelen heeft hij? Wat zal zijn houding zijn tegenover mensen van kleur of uit arme milieus? En wat met de zaken waarvoor zijn bende Reuzegommers niet veroordeeld werd? Het racisme tegen Sanda Dia nog voor de noodlottige gebeurtenissen, de beschuldigingen van koloniale slogans tegen een zwarte dakloze en het zich verkleden als lid van de KKK.
Vergeten we ook niet de poging om het bewijsmateriaal te verbergen, wat ongetwijfeld voor het grootste deel van het publiek een zeer laakbare actie is. Ik denk dat je ook naar de academische parallel moet kijken. Als iemand in staat is om bewijs te verbergen om zijn verantwoordelijkheden te minimaliseren over een menselijke dood, is die dan ook niet in staat om wetenschappelijke gegevens te verbergen, als er geld en een reputatie op het spel staan?
Niets van dit alles lijkt de waarden te reflecteren van een hedendaagse academicus die bijdraagt aan de gemeenschap en ik hoop ook niet voor de rest van het academisch personeel.
Is de Universiteit Gent hypocriet? Gedraagt ze zich niet naar haar eigen normen? Het is natuurlijk zo dat er ook al meetings konden plaatsvinden met extreemrechtse figuren zoals Filip Dewinter, die vorig jaar zijn boek over ‘Omvolking’ presenteerde, en Jeff Hoeyberghs, die werd veroordeeld voor zijn seksistische opmerkingen aan de Universiteit Gent. In eerste aanleg werd Hoeyberghs veroordeeld tot 10 maanden voorwaardelijke celstraf, €8.000 boete, €2.489 schadevergoeding en werd hij vijf jaar ontzet uit zijn burgerrechten, in hoger beroep werd dit afgezwakt tot slechts een boete van €1.000. De universiteit staat natuurlijk niet los van de samenleving. De structuren zijn ook deel van de machtsstructuren van de samenleving. De universiteit doet wat ze verondersteld wordt te doen. Ze helpt om de sociale orde, de burgerlijke orde, de kapitalistische orde te handhaven en te reproduceren.
Met de wereldwijde opmars van reactionaire krachten en in dit geval in Vlaanderen, moeten we dit soort tendensen beantwoorden. Consequent links moet strijden tegen een systeem dat zo’n elitaire visie op de samenleving mogelijk maakt. Strijden voor onderwijsinstellingen die principieel en zonder uitzondering plaatsen worden zonder racisme, seksisme, LGBTQIA+fobie. Dat kan via eenheid van de werkenden, onafhankelijk van hun identiteit, maar rekening houdend met de bijzonderheden van die identiteit. Daarvoor moeten we onszelf vormen, onszelf organiseren, actie ondernemen en bouwen aan een socialistisch alternatief.
Bron: socialisme.be
by admin | okt 10, 2023 | Onderwijs
In de nacht van 15 op 16 september was er een groot waterlek in de Damiaanschool in Tremelo, een lagere school voor buitengewoon onderwijs. De schade was groot. De directie deed een oproep om computers, laptops en ander materiaal cadeau te doen. “Het materiaal op onze school is niet nieuw. We gebruiken het al jaren tot het letterlijk helemaal versleten is. We vermoeden dat de verzekeringswaarde laag zal zijn.” Eigen middelen heeft de school niet: “We zijn al enkele jaren bezig met verbouwen. Er zijn geen reserves. En we hebben dat materiaal nodig om de school te doen draaien.”
door Geert Cool uit maandblad De Linkse Socialist
Het is slechts één voorbeeld van de vele tekorten die het leven van werkenden en hun gezinnen steeds meer domineren. Van de kinderopvang over het onderwijs tot het openbaar vervoer en de ouderenzorg: alles kraakt door een gebrek aan middelen. Op 11 september bleven tientallen noodoproepen onbeantwoord omdat geen enkele operator voor de 101-noodcentrale in Vlaams-Brabant beschikbaar was. Bij De Lijn worden ritten geschrapt omdat er geen bussen zijn. De OCMW’s van Gent, Antwerpen, Luik, Brussel en Charleroi vroegen in een open brief meer financiering. “OCMW’s kunnen hun wettelijke taken niet meer vervullen, tenzij steden en gemeenten nóg meer eigen budget investeren, wat onbegonnen werk is in de huidige omstandigheden. Gevolg: van de maatschappelijk werker tot de receptioniste en het schoonmaakpersoneel, het personeel is aan het einde van zijn Latijn.” En nog: “Heel veel mensen in precaire situaties dreigen uit de boot te vallen.”
In september stapte Joke Mariman (43) uit het leven omdat haar medische en financiële situatie uitzichtloos was. De reactie van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap? “Helaas zijn de middelen onvoldoende en moeten er keuzes gemaakt worden.” Zelfs De Standaard stelde vast: “Een overheid die wat ambitie heeft, kan zich de banaliteit van die vaststelling niet permitteren.” De krant voegde eraan toe: “In algemene termen is het de waarheid. Voor dit concrete geval is het hardvochtig.” (De Standaard 19 september) Algemene termen zijn echter altijd concreet. Het gebrek aan middelen leidt tot drama’s in het leven van steeds meer mensen. Het is ook een bron van discriminatie en verdeeldheid.
De tekorten treffen iedereen. Onderzoek naar de kennis van het Nederlands onder Franstalige jongeren wijst op een snelle en forse achteruitgang. In 2011 beheersten 20% van de Franstalige Brusselaars tussen 18 en 30 jaar het Nederlands, in 2018 was dat al afgenomen tot 7,8%. Professor didactiek Pauline Degrave (UCL): “Het tekort [aan leerkrachten] is zo groot dat lessen maandenlang onderbroken worden. Scholen worden gedwongen om mensen aan te werven die geen opleiding hebben genoten: ze nemen bijvoorbeeld mensen aan die gewoon in een Vlaams bedrijf hebben gewerkt. Het taalonderwijs wordt steeds meer verwaarloosd.” (Le Soir 21 september)
Tegenover de ravage door het gebrek aan investeringen is er nood aan strijd. Personeel en studenten uit het Nederlandstalig hoger onderwijs betogen op 11 oktober in Brussel, op de dag waarna er voor dit jaar geen financiering meer is. Samen in actie komen voor meer middelen is belangrijk. Dat geldt ook voor de kinderopvang, de zorg, het openbaar vervoer … Als we de pro-kapitalistische politici de agenda laten bepalen, zal er nooit geld zijn voor onze noden. We zullen enkel verandering afdwingen als we er zelf voor strijden en ons daarvoor organiseren.
Er zijn middelen aanwezig in de samenleving. Op basis van betwistbare berekeningen stelde Credit Suisse dat de mediane Belg de rijkste ter wereld is. In de eerste jaarhelft maakten de grootbanken in België 4,4 miljard euro winst. Dat is evenveel als de helft van het budget voor het Franstalig onderwijs. Tegelijk zijn de rijen aan de voedselbanken langer dan ooit tevoren. Het kapitalisme is enkel in het belang van een superrijke minderheid. Opkomen voor gratis en degelijk onderwijs, voldoende kinderopvang, meer openbaar vervoer, goede zorg, kortom voor een leven waarin onze belangen centraal staan, betekent vechten voor een samenleving waarin de meerderheid van de bevolking de controle heeft over de rijkdom.
Betoging hoger onderwijs: woensdag 11 oktober, 13u Brussel Noord
Bron: socialisme.be
