Breek de dictatuur van de markt
Deze 1e mei strijden we voor een betaalbare winkelkar! Het is elke keer schrikken aan de kassa: tientallen euro’s voor een kar waar amper iets in ligt. Toch is het de realiteit in de supermarkt. We betalen 30% meer dan vorig jaar voor levensnoodzakelijke basisproducten als groenten, fruit, brood, eieren … De prijzen razen door en ons loon blijft achter. Door de uitgeholde index steeg dat maar met 10%. Dat is te weinig! Dat voelen we, dag in dag uit en vooral op het einde van de maand (een einde dat altijd vroeger begint).
door Michael Bouchez
Wij betalen hun winsten
De werkende klasse verliest. Maar er zijn ook winnaars. De kar van de aandeelhouders van Delhaize, Colruyt, Engie … blijft wel goed gevuld. Zij maken recordwinsten op onze basisproducten. De winsten van Ahold Delhaize gingen er met 13% op vooruit. Olieconcern ExxonMobil verdubbelde haar winst (een winststijging van 100% dus) … Het gebeurt in realtime voor onze ogen: een reusachtige transfer van arbeid naar kapitaal.
Wij betalen dubbel
Maar daar stopt het niet. De werkende klasse betaalt dubbel voor de winsten van de aandeelhouders. Bovenop de prijs aan de kassa betalen we voor hun winsten als werkende klasse omdat ze bovendien onze arbeidskracht goedkoper proberen te maken. Door onze loon- en arbeidsvoorwaarden af te breken, drijven ze de uitbuitingsgraad op. Wij moeten meer en sneller produceren in ruil voor minder loon. Dat is wat de poging tot franchisering bij Delhaize is: grotere winsten voor hen ten koste van onze koopkracht. Het is een illustratie van waar de samenleving naartoe gaat als we de regels van het kapitalisme volgen.
Offensieve eisen: de beste verdediging
1 mei is de dag waarop de werkende klasse haar geschiedenis van strijd en verworvenheden viert, ontstaan als een dag van strijd tegen de horror van het kapitalisme in de 19e eeuw. De arbeidsvoorwaarden bij PostNL, de poging tot franchisering, de sociale dumping en aanvallen op piketten van Delhaize zijn voorbeelden van hoe het patronaat die 19e eeuwse wereld terug wil brengen.
1 mei is de dag waarop we in herinnering brengen dat de werkende klasse door collectieve strijd sociale vooruitgang heeft afgedwongen. Geen halve cent loonsverhoging of geen halve dag verlof is uit de lucht komen vallen. Integendeel. Voor elke cent extra in de vorm van loon, pensioenen of sociale zekerheid en voor elke dag verlof is strijdsyndicalisme en een programma nodig geweest.
We moeten die strijd niet gewoon herdenken, maar omzetten naar eisen voor vandaag. Elke aanval op onze lonen, werkomstandigheden en koopkracht moet beantwoord worden door strijd van de volledige arbeidersklasse voor eisen, zoals het volledig herstel van de index om de winkelkar echt betaalbaar te houden, of voor een directe loonsverhoging van €2/u voor iedereen door het breken van de loonnormwet. Een strijd van de hele werkende klasse tegen de franchisering bij Delhaize, de neerwaartse spiraal van de arbeidsvoorwaarden van het winkelpersoneel en ook tegen de aanval op ons recht op collectieve actie.
Een andere samenleving
Zolang de markt blijft bestaan, zullen bedrijven de uitbuiting vergroten om hun winstmaximalisatie en marktpositie te versterken. Onze levensstandaard en hun winsthonger staan diametraal tegenover elkaar. De werkende klasse over alle sectoren heen, als personeelslid of als consument, heeft dezelfde belangen.
1 mei moet een dag van strijd zijn voor een alternatief op het kapitalisme: voor een democratisch geplande economie in een socialistische maatschappij die gerund wordt door de werkende klasse op basis van de noden van de meerderheid van de bevolking en de planeet.
Bron: LSP