Open brief van  Wim Vercruysse, directeur,  aan minister Weyts

Beste mijnheer Weyts,

U wil graag directeurs helpen. We lazen het vrijdag in de kranten. Dat is sympathiek van u. En vooral hoog nodig. Maar uw plan is niet helemaal waterdicht. Het is niet omdat u met enkele miljoenen zwaait, dat een probleem is opgelost. Voor alle duidelijkheid, u voorziet 3 miljoen om de problemen van directeurs op te lossen. Dat lijkt een riante geste. Als je dat verdeelt over de 4.000 onderwijsinstellingen van Vlaanderen, klinkt dat al heel anders.

Wie de krantenartikels gelooft, leert dat directeurs heel veel opleidingen nodig hebben. Want u wil experts en organisaties inzetten die de nodige kennis en vaardigheden kunnen aanleren. Als er één ding is dat directeurs WEL kunnen, dan is het rekenen. Exact 750 euro per school. Hebt u al eens een spreker uitgenodigd, mijnheer Weyts? Met 750 euro kan je exact één persoon laten langskomen.

Maar dan zijn we er nog niet. We worden dagelijks overspoeld met webinars, infosessies, bijscholingen … Allemaal heel leuk en interessant, ongetwijfeld. Maar welke directeur heeft daar tijd voor? In onze school lopen 450 leerlingen rond en 33 personeelsleden. We hebben daarvoor maar 1 voltijds directieambt. Dat is amper voldoende om de praktische kant van een school te runnen. Laat staan dat je nog tijd hebt voor klasbezoeken, functioneringsgesprekken, interne controle of professionalisering. Als nieuwe directeur werk ik gemiddeld 60 uren per week. Je vindt mij ook op school op woensdagnamiddag, zaterdag en zondag. Zelfs in vakanties ben ik gemakkelijk 20 uren aan het werken op een week. En dat doe ik eigenlijk zuiver uit motivatie en enthousiasme. Voor net geen 3.000 euro netto per maand.

Nee, mijnheer Weyts, het is niet de coronacrisis die ons plots nekt. We roepen al jaren dat we verdrinken. We kunnen niet komen naar uw bijscholingen. We hebben het te druk. Met mails en telefoons. Met wc’s ontstoppen en gebarsten ramen laten herstellen. Met boterhammen smeren voor steeds meer kansarme kinderen. Met jagen en oplossingen zoeken voor achterstallige betalingen. Met vervangingen zoeken die niet te vinden zijn, omdat jongeren niet meer kiezen voor de job. Met zelf in de klas staan omdat onze leerkrachten ziek zijn of een burn-out hebben, terwijl ons eigen werk zich verder opstapelt. Met het motiveren en pushen van ons team, steeds verder over het randje. Met personeelsvergaderingen, ouderraadvergaderingen, schoolraadvergaderingen, schoolgemeenschapsvergaderingen, buurtvergaderingen en schoolbestuurvergaderingen. Met het aankopen van materialen, het vergelijken van prijzen, het opvolgen van bestellingen, het opmaken van subsidiedossiers en begrotingen. Met het organiseren van winstactiviteiten, take-aways, wafelverkoop en pannenkoekenslagen. Met het verhuren van onze accommodatie, het openstellen van onze terreinen, het opvolgen van onze bouwwerven.

Nee, mijnheer Weyts, we doen dat niet tegen onze goesting. Integendeel. Onze goesting is gigantisch. We willen dat allemaal goed doen. En we weten ook hoe dat moet. We hebben er gewoon geen tijd genoeg voor.

Maar er is ook goed nieuws. Er bestaat een oplossing. En die is niet eens zo moeilijk. Directeurs hebben extra uren nodig, geen betutteling. Een grotere school vraagt meer directieondersteuning. Dat is toch niet zo gek? Het werk, de zorgen, het nodige aantal uren is recht evenredig met de grootte van de school. Dat is toch logisch?

Het wordt hoog tijd dat er ernstig wordt geïnvesteerd in onderwijs. Want als er één ding is dat we nu wel hebben geleerd, dan is het dat een sluiting van een school heel erg voelbaar is in het welbevinden en de resultaten van leerlingen. Wel, mijnheer Weyts, het is dan ook uw verantwoordelijkheid om hier vandaag iets aan te doen. Anders dreigen onze scholen ook na de coronacrisis te sluiten. Niet wegens besmettingen, maar omdat er geen onderwijzers of directeurs meer zijn om de boel draaiende te houden.

Hoopvolle groeten,

Wim Vercruysse

Directeur ad interim, VBS De Twijg, Wijgmaal.

Dit bericht verscheen in De WereldMorgen