by admin | nov 10, 2024 | Varia
Een nieuwe maand, nieuwe maatregelen, wijzigingen van de wetgeving, enz. Hierbij een kort overzicht.
Mensen die de eBox, de elektronische brievenbus waarlangs de overheid communiceert, hebben geïnstalleerd, ontvangen verkeersboetes niet langer op papier.
De eBox is gratis en veilig, maar niet verplicht. In geval van niet-betaling van een verkeersboete die via eBox is ontvangen, zullen de herinneringen per post worden verzonden. De betaalmiddelen blijven ongewijzigd: via de website www.verkeersboetes.be, via de QR-code of via overschrijving.
- Uitkeringen en pensioenen verhogen
In oktober is de spilindex overschreden, wat een verhoging van 2% van de werkloosheidsuitkeringen en pensioenen zal meebrengen vanaf november.
Veel werknemers zullen wel nog tot volgend jaar moeten wachten om hiervan te profiteren. Om te weten of je inkomsten zullen stijgen in november, december of januari, moet je onder meer rekening houden met je paritair comité voor bedienden en arbeiders, en met de sector waarin je werkt.
- Aanvraag huursubsidie en huurpremie wordt eenvoudiger
Vanaf 1 november 2023 veranderen de huurpremie en de huursubsidie. Dit moet een aanvraag vergemakkelijken want bijna de helft van de mensen die recht hebben op een huurpremie vraagt die niet aan.
De huursubsidie en huurpremie zijn een maandelijks bedrag om je te helpen jouw huurprijs te betalen. Je kan onder andere een huursubsidie aanvragen na een verhuis van een slechte naar een goede woning. Een huurpremie krijg je als je vier jaar op de wachtlijst voor een sociale woning staat.
Voor een huursubsidie moet je je niet meer verplicht inschrijven op een wachtlijst voor een sociale woning.
Iedere woning in Vlaanderen moet voldoen aan de Vlaamse woningkwaliteitsnormen, dus ook jouw private huurwoning. Maar, Wonen in Vlaanderen zal geen conformiteitsonderzoek uitvoeren bij een aanvraag van een huurpremie.
Als een woning al ongeschikt, onbewoonbaar of overbewoond verklaard is bij jouw aanvraag, krijg je geen huurpremie. Want, dan is al duidelijk dat de woning niet in orde is. In de andere gevallen veronderstelt Wonen in Vlaanderen dat de woning in orde is. Hierdoor kan jouw aanvraag van de huurpremie sneller verlopen.
Een abonnement bij streamingdienst Disney+ is nu 2 euro duurder per maand. Het gaat van 8,99 naar 10,99 euro per maand, of van 89,90 naar 109,90 euro per jaar.
In het licht van de renteschommelingen op de financiële markten heeft Belfius beslist om vanaf vandaag de basisrente en getrouwheidspremie van zijn spaarrekeningen aan te passen.
Op de Belfius Fidelity spaarrekening zal de basisrente stijgen van 0,20% naar 0,25% en de getrouwheidspremie zal 1,75% bedragen tegenover 1,05% voorheen. Dit geeft een globale rentevoet van 2%.
Op de klassieke spaarrekening zal de basisrente nu 0,55% bedragen, een stijging van 0,10%, terwijl de getrouwheidspremie met hetzelfde bedrag zal stijgen tot 0,55%. De totale rentevoet zal bedraagt hier 1,10%. De getrouwheidspremie wordt alleen verdiend op bedragen die ononderbroken op de gereglementeerde spaarrekening zijn gebleven gedurende 12 maanden na betaling.
- Wi-free bij Telenet stopt
Telenet stopt met Wi-Free. Met deze dienst konden klanten surfen via openbare hotspots van Telenet of via hotspots van andere klanten van de telecomoperator.
- Nieuw Europees loterijspel
De Europese loterijen achter EuroMillions lanceren een nieuw trekkingsspel onder de naam Eurodreams, een simpel spel waarbij je in een raster van 40 cijfers zes cijfers moet aankruisen en daarnaast uit vijf Dreamnumbers ook nog ééntje moet kiezen. Eén deelname kost 2,5 euro. En heb je alle cijfers juist, dan win je de hoofdprijs: 30 jaar lang maandelijks 20.000 euro. Alles samen goed voor 7,2 miljoen euro.
In Wallonië mogen eigenaars van slecht geïsoleerde huurwoningen de huurprijs vanaf vandaag opnieuw indexeren. De indexatie werd vorig jaar bevroren om huurders te beschermen tegen de hoge energieprijzen.
Sinds 1 oktober 2022 mochten huisbazen met woningen zonder energieprestatiecertificaat of met EPC-labels E of F de huurprijzen niet meer indexeren. Wie een pand met label D verhuurde kon de index maar voor de helft doorvoeren. Nu het hoogtepunt van de energiecrisis voorbij is, is die beperking niet meer nodig.
- Verplichte vergoeding bij telecompanne
Vanaf 1 november hebt u recht op een compensatie bij een grote internetpanne van meer dan 8 uur, waarbij u niet meer op het internet kunt of niet meer kunt bellen met uw gsm of via de vaste lijn. In Nederland, Duitsland, Italië en Spanje bestaat zo’n compensatie al. Tot nu kon u enkel rekenen op een commerciële geste van uw telecomleverancier.
De wet bepaalt een compensatie van 1 euro voor de eerste dag van de storing. Dat bedrag loopt op naarmate de storing langer duurt. Als alternatief kan uw operator ook een compensatie in natura aanbieden, bijvoorbeeld een gratis film als u ook een televisieabonnement hebt.
- Internetgebruikers kunnen voortaan vrij hun modem kiezen
Het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT) besliste dat gebruikers vanaf 1 november hun modem of router zelf mogen kiezen en niet langer verplicht zijn die bij hun operator aan te schaffen als ze een internetabonnement afsluiten. Het doel is de concurrentie op de telecommarkt te versterken en de gebruiker de kans te bieden om te kiezen voor een apparaat dat duurzamer is of extra functies biedt.
- Opnieuw uitstel voor aangifte van specifieke inkomsten
De deadline voor de aangifte van belastingen met specifieke inkomsten is opnieuw uitgesteld, ditmaal tot 14 november. Het gaat om de aangifte van onder andere vergoedingen van bedrijfsleiders, buitenlandse beroepsinkomsten of wanneer men voor het eerste een onroerend goed in het buitenland aangeeft.
Er was al eens uitstel verleend, van 16 naar 28 oktober. Nu komt er dus weer uitstel, opnieuw als gevolg van technische problemen. De gewone belastingaangiften voor het aanslagjaar 2023 moesten al op 19 juli zijn ingediend.
- Nieuwe huurdocumenten in Brussel
Volgens de Brusselse Huisvestingscode moeten alle huurcontracten voor huurwoningen gelegen in het Brussels Gewest een ‘verklarende bijlage’ bevatten die de belangrijkste regels beschrijft waartoe de huurder en verhuurder zich verbinden als ze een huurovereenkomst ondertekenen.
Het model van de bijlage wordt vanaf 1 november vervangen door een nieuwe versie. Die houdt rekening met de veranderde regels voor woningverhuur eerder dit jaar. Door de aangepaste regelgeving wijzigen ook tal van andere documenten en formulieren en komt de regering met nieuwe standaardmodellen voor huurovereenkomsten.
- Sinutab alleen nog op voorschrift
Geneesmiddelen op basis van pseudo-efedrine en efedrine kunt u vanaf 1 november alleen nog met een voorschrift kopen. Het gaat om Sinutab en Sinutab Forte (beide van Johnson & Johnson), ParasinEG (EG) en Therafixx-Capitanasal (Haleon).
De strengere verkoopvoorwaarden komen er omdat deze medicijnen de bloedvaten vernauwen, wat kan leiden tot hartritmestoornissen, hartinfarcten en beroertes. Het gaat wel om uiterst zeldzame bijwerkingen. Tegelijk worden ook geneesmiddelen met fusidinezuur alleen nog op voorschrift verkocht. Het gebruik van fusidinezuur kan leiden tot een toename van fusidineresistentie bij de bacterie staphylococcus aureus in infecties van de huid.
by admin | nov 10, 2024 | Economie
“In theorie wel, maar in de praktijk niet.” Christof Willocx in GVA
Vijf maanden na de verkiezingen staan we nog steeds ver van een nieuwe federale regering. De partij Vooruit is uit de onderhandelingen gestapt omdat het vindt dat rijke mensen te weinig moeten bijdragen aan de besparingen die er onherroepelijk aankomen. Dat roept een vraag op: betalen rijke mensen in België te weinig belastingen? We vragen het aan drie economen.
De onderhandelingen voor de federale regering zijn afgesprongen omdat Vooruit de onderhandelingsnota onevenwichtig vindt. “Slechts 5% van de 22 miljard euro die formateur Bart De Wever wil financieren, komt van mensen met grote vermogens. Dat is te weinig”, zei Frank Vandenbroucke (Vooruit) op Radio 1.
Maar betalen rijke mensen in België vandaag nu eigenlijk veel of weinig belastingen? “Veel”, zegt econoom Peter De Keyzer, oprichter van het communicatiebureau Growth Inc. “Belgen zijn vandaag wereldkampioen in belasting betalen, en rijke Belgen zijn dat ook. Je ziet dat bijvoorbeeld aan de verdeling van de rijkdom tussen de bevolking: in België is die gelijker dan in bijna alle andere westerse landen.”
“Belgen zijn vandaag wereldkampioen in belasting betalen, en rijke Belgen zijn dat ook. Je ziet dat bijvoorbeeld aan de verdeling van de rijkdom tussen de bevolking: in België is die gelijker dan in bijna alle andere westerse landen”
Die uitspraak wordt ondersteund door een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). In België hebben de 10 procent rijkste inwoners ongeveer 50 procent van de rijkdom. In Frankrijk is dat ongeveer hetzelfde, in Nederland hebben de 10 procent rijkste inwoners meer dan 60 procent van de rijkdom en in de Verenigde Staten bezitten de 10 procent rijksten zelfs 80 procent van de rijkdom.
“Als we nog meer belastingen voor rijke mensen gaan invoeren, zal dat ondernemers ontmoedigen en gaat dat ten koste van de welvaart”, zegt Peter De Keyzer. “We moeten het geldtekort van de overheid oplossen door extra groei en door meer mensen aan de slag te krijgen, en dat kan alleen door het ondernemerschap te stimuleren.”
Theorie is anders dan praktijk
Fiscaal specialist Michel Maus (Universiteit Brussel) is het niet helemaal eens met die analyse. “In theorie klopt het wel dat rijken in België al veel belastingen betalen, maar in de praktijk niet”, zegt Michel Maus. “Laat me met de theorie beginnen. Ons belastingsysteem op inkomens is progressief. Hoe meer je verdient met je job, hoe hoger het percentage aan belastingen dat je betaalt. Vanaf 48.320 euro per jaar betaal je 50 procent belastingen. Ook de erfenisbelastingen zijn hoger voor wie meer erft. Als je meer dan 250.000 euro erft in rechte lijn, bijvoorbeeld van je ouders, dan betaal je op dat deel boven de 250.000 euro 27 procent belastingen, in plaats van 3 of 9 procent. Als je bijvoorbeeld van je nonkel erft, betaal je voor het deel boven de 250.000 euro zelfs 55 procent aan belastingen. Dat is heel veel. En wie een effectenrekening van 1 miljoen euro heeft, betaalt een belasting van 0,15 procent op de gemiddelde waarde van die rekening in een jaar. Met andere woorden: op papier belast België grote inkomens voldoende.”
“Op papier belast België grote inkomens voldoende. Maar er zijn te veel achterpoortjes. Je kan bijvoorbeeld erfenisrechten ontwijken door geld te schenken. En veel zelfstandigen vermijden een hoge inkomensbelasting, omdat ze een vennootschap oprichten”
“Maar er zijn te veel achterpoortjes”, zegt Michel Maus. “Je kan die erfenisrechten ontwijken door geld te schenken. En veel zelfstandigen vermijden een hoge inkomensbelasting, omdat ze een vennootschap oprichten. Je betaalt dan een vast belastingtarief van 25 procent op de winst van de vennootschap. Als je jezelf via die vennootschap een loon uitkeert, in de vorm van een dividend, moet je daar via kleine ingrepen maar 15 procent belastingen op betalen. Samen is dat geen 50 procent. En dan is er nog die belasting van 0,15 procent op grote vermogens: die geldt alleen voor effectenrekeningen, en niet voor wie meer dan 1 miljoen euro aan juwelen, vastgoed of kunst heeft. Dat is niet eerlijk.”
Econoom Paul De Grauwe (London School of Economics) wijst er ook dat die taks op grote vermogens amper wordt toegepast. “Want echt rijke mensen hebben geen effectenrekening van meer dan 1 miljoen euro.
Die hebben vastgoed of iets anders”, zegt Paul De Grauwe. “Door alle achterpoortjes dragen rijke mensen in dit land te weinig bij.”
“Echt rijke mensen hebben geen effectenrekening van meer dan 1 miljoen euro. Die hebben vastgoed of iets anders. Door alle achterpoortjes dragen rijke mensen in dit land te weinig bij”
En dan zijn er nog twee andere belastingen voor rijkere mensen waarover al jaren wordt gepraat, maar die niet ingevoerd geraken.
1. Belasting op huurinkomsten
“Natuurlijk moet je huurinkomsten belasten”, zegt Paul De Grauwe. “Er is geen goede reden te bedenken waarom je inkomen uit arbeid wel zou belasten, en huurinkomsten niet.”
Michel Maus sluit zich daarbij aan. “Maar er zijn twee problemen”, zegt hij. “Die hogere huurinkomsten kunnen dan worden doorgerekend aan de huurders. En je betaalt dan twee keer belastingen voor hetzelfde pand, namelijk op huurinkomsten en op het kadastraal inkomen voor het pand dat je verhuurt. Het lijkt rechtvaardig om de belastingen op het kadastraal inkomen dan te schrappen. Maar dat is een Vlaamse bevoegdheid, terwijl huurinkomsten een federale materie zijn.”
2. Belasting op de meerwaarde van aandelen
“Ik ben voorstander”, zegt Michel Maus. “Als je aandelen koopt en ze een tijd later voor meer geld verkoopt, moet je in België normaal gezien geen belasting op die meerwaarde betalen. Maar een inkomen is een inkomen. Ik vind het niet logisch dat arbeid wordt belast en vermogen in dit geval niet.”
Paul De Grauwe is dan weer geen voorstander van een meerwaardebelasting op aandelen. “Want als je die aandelen nooit verkoopt, betaal je nooit een belasting. Daarom is een vermogensbelasting beter”, zegt hij. “Voer bijvoorbeeld een jaarlijkse belasting van 1% in voor iedereen die een vermogen van meer dan 1 miljoen euro heeft, vastgoed en alles inbegrepen. Je kan dan naar 2% gaan vanaf een vermogen van 10 miljoen euro, en 3% voor een vermogen vanaf 100 miljoen euro.”
Peter De Keyzer is een felle tegenstander van een meerwaardebelasting op aandelen. “We zijn zowat het enige land dat die belasting vandaag niet heft”, zegt hij. “We moeten er in het buitenland reclame voor maken. In de komende jaren gaat elk Europees land proberen om ondernemingen met premies en subsidies naar zich toe te halen. Wij hebben dat geld niet, maar door een gebrek aan een meerwaardebelasting, kunnen ondernemers bij ons meer geld uit hun investering halen.” Bron: GVA Volgens Neutr-On moeten we naar een vermogensbelasting, grote vermogens moeten meer bijdragen.
by admin | nov 10, 2024 | Economie
Federaal formateur Bart De Wever (N-VA) stelt voor om de hoogste belastingschijf van 50% af te schaffen. Maar dat druist in tegen het idee van fiscale rechtvaardigheid, schrijft Julien Desiderio, beleidsmedewerker fiscaliteit bij Oxfam België, in een opiniebijdrage voor MO*. ‘Dit komt alleen inkomens boven het mediaanloon ten goede. Hoe hoger het salaris, hoe groter de winst.’ Met zijn voorstel om de hoogste belastingschijf van 50% af te schaffen, biedt Bart De Wever (N-VA) vooral een fiscaal cadeautje aan de allerrijksten. En aan de MR, die om een dergelijke maatregel vraagt. Het voorstel druist in tegen het idee van fiscale rechtvaardigheid en wijkt af van de aanbevelingen van de groep experts die in opdracht van de minister van Financiën de Belgische fiscaliteit moest hervormen. Bovendien zou dat voorstel het overheidstekort met nog eens 9 miljard euro doen toenemen.
In zijn onderhandelingsmandaat rechtvaardigt De Wever de afschaffing van de belastingschijf van 50% door te stellen dat geen enkele burger meer dan de helft van zijn of haar loon zou moeten inhouden. Op het eerste gezicht lijkt dit idee aantrekkelijk, bijna vanzelfsprekend. Maar het is gebaseerd op een misleidende interpretatie van hoe progressieve belastingen werken. De hoogste inkomstenbelastingtarieven hebben niet altijd rond de 50% gelegen. Tijdens de naoorlogse periode – de zogenaamde Trente Glorieuses – belastten economische grootmachten zoals de Verenigde Staten, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk de hoogste inkomens tegen tarieven tot 80% of 90%, terwijl ze een sterke economische groei kenden. Betekent dit dat alle inkomsten belast werden tegen deze extreme tarieven? Natuurlijk niet. Want het hogere tarief was alleen van toepassing op een fractie van het inkomen, boven een bepaalde drempel. Hetzelfde geldt voor het 50%-tarief in België. Belgische belastingbetalers worden dus belast tegen het tarief van 50% op de eerste euro boven de drempel van 48.320 euro bruto per jaar. Het probleem is inderdaad dat deze drempel veel te snel wordt bereikt. Een progressief belastingstelsel betekent dat de belastingtarieven stijgen naarmate iemands inkomen stijgt. Dus wat zou de impact zijn van de belastinghervorming van De Wever op de portemonnee van de Belgische belastingbetaler? Volgens Matthias Somers, econoom bij de denktank Minerva, zou deze hervorming een jaarlijkse winst van €660 opleveren voor een voltijdse werknemer onder het mediaanloon ( volgens de meest recente gegevens van Statbel is het mediaanloon 3728 euro bruto per maand, red.).
Deze verhoging zou echter niet gekoppeld zijn aan de afschaffing van het 50%-tarief, omdat belastingbetalers onder het gemiddelde loon niet de inkomensdrempel bereiken die nodig is om het tarief toe te passen. Deze winst zou in feite komen van een andere maatregel, de verhoging van het belastingvrije deel. Een verhoging die veel experts noodzakelijk achten. Dit is het deel van het inkomen waarop geen belasting wordt ingehouden.
Op dit moment geldt deze vrijstelling voor de eerste 10.160 euro die wordt verdiend. De Wever wil de vrijstelling verhogen naar de eerste 12.000 euro. Deze maatregel zou iedereen ten goede komen. Zowel laag- als veelverdieners. Aan de andere kant zal de afschaffing van de 50% belastingschijf alleen inkomens boven het mediaanloon ten goede komen. Volgens Somers zal het netto-inkomen van de top 10% belastingbetalers met 2.400 euro per jaar stijgen. Vier keer meer dan de laagstbetaalden. En voor de rijkste 5% zou deze winst oplopen tot bijna 3000 euro per jaar, of vijf keer meer dan de laagste lonen. Hoe hoger het salaris, hoe groter de winst. Mensen boven het gemiddelde loon zouden dus profiteren van zowel de verhoging van het belastingvrije deel als de afschaffing van de hoogste belastingschijf. Het is dus een regressieve belastinghervorming die indruist tegen de principes van fiscale rechtvaardigheid.
Een progressief belastingstelsel betekent dat de belastingtarieven stijgen naarmate iemands inkomen stijgt. Mensen met hogere inkomens betalen een groter deel van hun inkomen aan belasting, terwijl mensen met lagere inkomens tegen lagere tarieven worden belast. Het doel is om de belastingdruk eerlijker te verdelen op basis van ieders vermogen om bij te dragen. In dit geval zou het schrappen van de 50% belastingschijf betekenen dat de nieuwe hoogste belastingschijf van toepassing zou zijn op 95% van de voltijdse werknemers. Paradoxaal genoeg zou dit alleen maar het idee versterken dat de belastingen in België te hoog zijn. Vanuit budgettair oogpunt zijn we er ook niet. De rekening voor de overheid zou extreem hoog zijn, met een geschat verlies aan belastinginkomsten van 9 miljard euro. Is dit te rechtvaardigen als we er voortdurend aan herinnerd worden dat het gat in de begroting al diep genoeg is? Niemand betaalt graag belastingen, maar iedereen wil wel betaalbare gezondheidszorg, kinderopvang, leraren, ambulanciers en brandweerlieden. Als het doel van deze belastinghervorming is om meer mensen aan het werk te krijgen door werken lonender te maken, dan zou de hele operatie slechts een slag in de lucht zijn. Laagbetaalde werknemers zouden het minst profiteren van de hervorming en er zou een extra begrotingstekort worden gecreëerd, dat onmogelijk te financieren zou zijn, om de hoogste inkomens een vroeg Sinterklaascadeau te geven. In werkelijkheid zou het verstandiger zijn om te werken aan het verhogen van het belastingvrije quotum en het verbreden van de belastingschijven. Het probleem is niet het tarief van 50%, maar het feit dat het te snel wordt toegepast. Een verbreding van de belastingschijven zou het progressieve karakter van het belastingsysteem afvlakken en de Belgische fiscaliteit meer in lijn brengen met die van de buurlanden. De volgende stap zou waarschijnlijk zijn om, zoals de regering-Barnier in Frankrijk doet, het overheidstekort te compenseren door een vermogensbelasting in te voeren. Julien Desiderio is beleidsmedewerker fiscaliteit bij Oxfam België.
Bron: MO
by admin | nov 10, 2024 | Economie
De rijken moeten meer belastingen betalen, een rijkentaks.
Ja, maar hoe? Het debat is nu al enkele jaren aan de gang en zoals gebruikelijk is wanneer het over belastingen gaat, kan het nog wel even duren. Vooral omdat het over het geld van de rijke elites gaat.
Er zijn verschillende manieren waarop ‘de rijken’ kunnen belast worden.
Een eerste, simpele manier is een progressieve inkomstenbelasting. Naarmate je meer verdient, wordt het percentage van wat je op dat inkomen betaalt groter.
Een tweede manier is een vermogensaanwasbelasting. Als je vermogen groeit dan zal je een belasting betalen op een gedeelte van die groei.
Een derde manier ten slotte is het vermogen zelf te belasten, maar dat is iets waar nagenoeg geen enkele regering nog wil van horen. Niet zo lang geleden bestond er in Frankrijk nochtans wel degelijk een ‘impôt sur les grandes fortunes’ (ISF), ingevoerd onder president Mitterrand, afgeschaft door president Macron.
Nu in Frankrijk zwaar moet ‘bespaard’ worden wegens een al te groot begrotingstekort, laait de discussie weer op. Freddy De Pauw berichtte er zopas over in het webmagazine Uitpers.
De Franse eerste minister Michel Barnier wil rijke mensen met een inkomen van meer dan 500.000 euro, extra belasten. Dat kan 2 miljard euro opbrengen.
De econoom Thomas Piketty pakt uit met een ander voorstel: belast de vermogens éénmalig met 10%. Dat kan 100 miljard euro opbrengen.
Mensen onderschatten nog steeds hoe rijk de rijken zijn geworden.
De 500 grootste vermogens in Frankrijk zijn sinds 2010 -dus op nauwelijks vijftien jaar tijd- duizend (1000!) miljard euro rijker geworden. En zoals Ingrid Robeyns schitterend uitlegt in haar boek over ‘limitarisme’, dat is in de overgrote meerderheid van de gevallen geenszins het resultaat van hard werken, wel van de kapitaalmarkten. Het geld is ‘unearned and undeserved’ – kortom, de rijken hebben er eigenlijk geen recht op.
Met het voorstel van Barnier, zo legt Piketty uit, komen die grote vermogens helemaal niet aan bod, want een vermogensaanwas is nog geen inkomen.
Of met andere woorden, de hele begrotingsoefening komt eens te meer vooral op de schouders van de kleine man te liggen.
Piketty weerlegt ook alle argumenten tégen een vermogensbelasting.
Die gigantische bedragen van de vermogens zouden zuiver virtueel zijn, een resultaat van boekhoudkundige operaties. Wie dat argument aanvaardt moet ook beseffen dat hetzelfde kan gezegd worden van het begrotingstekort, daar moet dan ook geen rekening mee gehouden worden.
Staten zouden te zwak staan tegenover de miljardairs. Hoezo? Zijn het dan niet de regeringen die het vrij kapitaalverkeer hebben ingevoerd en dat ook weer kunnen terugschroeven? Is dat dan geen simpel probleem van soevereiniteit, waar in andere gevallen zo makkelijk mee geschermd wordt?
Het kapitaal zou naar het buitenland vertrekken. Wel, in de Verenigde Staten worden belastingen geïnd op basis van de nationaliteit. Dit betekent dat elke VS-burger (ook die met een dubbele nationaliteit), waar hij ook geboren is, gevestigd is of werkt, jaarlijks belastingen moet betalen in de VS.
De miljardairs hoeven niet eens diep in de buidel te tasten, ze kunnen aandelen verkopen aan de staat die ze op zijn beurt verder kan verkopen, of ze kunnen hun belastingen met die aandelen betalen. Het zal hen heus geen pijn doen.
Kortom, het is een kwestie van wat goede politieke wil en van solidariteit. Wie echt inzit met het welzijn van mensen en met het tegenhouden van uiterst rechts zorgt voor goede pensioenen en goede openbare diensten, vooral dan onderwijs, gezondheidszorg en huisvesting.
Met een eenmalige belasting van 10% is het geld verzameld dat overeenkomt met drie jaar van besparingen. Voer je deze maatregel twee maal na elkaar in, dan kan je zorgen voor wat de bevolking echt en dringend nodig heeft.
Bron: Vrede.be Lees ook: https://vrede.be/nl/nieuws/economische-ongelijkheid-de-behoeften-van-velen-tegenover-de-hebzucht-van-enkelen
by admin | nov 10, 2024 | Verkiezingen 2024
Het lijkt niet goed te gaan met de regeringsonderhandelingen.
Vooruit-voorzitter Conner Rousseau keurde de regeringsvoorstellen van Bart De Wever niet goed zodat de slaagkansen van een federale formatie moeilijk worden.
Daardoor wordt de kans steeds groter dat formateur Bart De Wever (N-VA) maandag 4 november zijn ontslag moet indienen bij de koning.
Terwijl formateur Bart De Wever (N-VA) probeert om de formatie ter redden, ziet Vooruit-voorzitter Conner Rousseau minieme slaagkansen. ‘Ik hoop dat ik ongelijk heb, maar ik acht de kans klein dat het nog lukt’, zei hij in een interview met Het Nieuwsblad op zaterdag.
Volgens Rousseau zitten de onderhandelaars nog steeds op ‘ongeveer dezelfde tekst en dezelfde tabellen te werken als vier maanden geleden’. Hij zegt te begrijpen dat mensen snel een regering willen, maar hamert erop dat het ‘eerlijk’ moet zijn. Daarmee doelt hij op een verdeling van de inspanningen, waarbij de grote vermogens bijdragen om de begroting op orde te zetten.
Rousseau gaf eerder al aan dat er moet bijgestuurd worden naar een ‘budget first’-regering met de focus op vermogensbelastingen en begrotingsdiscipline. Zo wil hij meer vermogenstaks voorzien dan het geval is met een meerwaardebelasting. Volgens de Vooruit-voorzitter moet er een centrumbeleid komen en geen ‘zeer rechts programma’.
‘Als dat al niet mogelijk is, waarom zou ik dan als socialist in zo’n regering stappen?’, zei hij.
Rousseaus uitspraken gaan volledig in tegen de laatste reddingspoging van De Wever. Die laatste wordt maandag opnieuw bij de koning verwacht, nadat hij donderdag in een maak- of kraakmoment mislukte om de socialisten over de streep te trekken. Met de uitspraken lijken een kans op een ‘go’ van Vooruit, cd&v, MR en Les Engagés rond het grote sociaal-economische plaatje van zijn ‘supernota’ bijzonder klein.
Achter de schermen wordt verder gezocht naar een oplossing.
Als Rousseau de deur dichthoudt, moet De Wever zijn ontslag als formateur aanbieden aan de koning. Toch laat het entourage van De Wever zijn hoofd niet hangen. ‘Achter de schermen wordt verder gezocht naar een oplossing’, klinkt het.
Opmerkelijk is dat Rousseau meerdere alternatieven ziet, zoals een regering zonder Vooruit of met de PS. Dat laatste is weinig realistisch. De PS wil zich herbronnen in de oppositie. ‘We kozen voor de oppositie en we blijven daar ook’, zei PS-voorzitter Paul Magnette vorige week in De Tijd.
De uitspraken van de voorman van de socialisten kunnen twee dingen betekenen. Of het is een ultieme poging om formateur De Wever te dwingen zijn nota alsnog te herschrijven. Of het is een aanloop naar maandag, wanneer De Wever mogelijk zijn ontslag aanbiedt bij de koning.
Dat het niet meer zal lukken, was vorige donderdag al duidelijk.
Rousseau zet zich schrap voor de Arizona-ondergang en anticipeert om maandag niet de schuld te krijgen van de regeringsmislukking. ‘Dat het niet meer zal lukken, was donderdag al duidelijk’, klinkt het. Neutr-On is benieuwd of Rousseau een vermogensbelasting kan afdwingen of dat hij zijn eisen zal afzwakken.
Hoe moet het nu verder?
Formateur Bart De Wever (N-VA) heeft geen groen licht gekregen voor zijn nieuwe versie van de supernota. Een nieuwe mislukking betekent wellicht het einde van zijn opdracht.
Federaal formateur Bart De Wever (N-VA) legde zijn collega-voorzitters zijn herwerkte supernota voor. Zolang die socio-economische basis geen groen licht krijgt, liggen de onderhandelingen stil. Het was Vooruit-voorzitter Conner Rousseau die vorige week de tweede supernota afwees wegens te onevenwichtig.
De partij van Conner Rousseau zit als enige centrumlinkse partij in een overwegend centrumrechtse coalitie.
De MR van Georges-Louis Bouchez zou amper bezwaren hebben geuit. De Franstalige liberalen willen vaart maken.
De CD&V, Les Engagés en vooral Vooruit gaven wel tegengas. Bij Les Engagés, de partij van Maxime Prévot, is er vooral veel ongenoegen over de voorstellen rond de gezondheidszorg. Volgens een bron zou De Wever een besparing van 4 miljard euro op tafel hebben gelegd. De CD&V en Les Engagés zouden evenwel kenbaar hebben gemaakt dat zij de onderhandelingen niet zullen opblazen.
Vooruit zou dan weer opnieuw gehamerd hebben op een eerlijkere verdeling van de lasten. Lees: de superrijken – of de ‘breedste schouders’ – worden nog te veel gespaard.
Dat onevenwicht bleek eerder al een struikelblok voor Conner Rousseau. Vooruit zit als enige centrumlinkse partij in een overwegend centrumrechtse coalitie.
Volgens twee bronnen zouden er amper meningsverschillen zijn over ‘harde’ thema’s als defensie en migratie. ‘Maar het geld enkel zoeken binnen de sociale zekerheid, pensioenen en gezondheidszorg? Dat gaat echt niet.’ Volgens de jongste berekeningen moet de federale regering zeker zo’n 19 miljard euro vinden.
De tijd tikt voor De Wever. Als hij geen goed nieuws kan brengen, dan dreigt het einde voor zijn opdracht. De Vlaams-nationalist kan moeilijk zijn nota blijven herwerken. Tegelijk is er het besef dat er amper alternatieven zijn voor Arizona. Hoe meer tijdverlies, hoe kleiner de kans dat cruciale wetgeving voor het einde van het jaar kan worden goedgekeurd door de Kamer.
De druk ligt in de eerste plaats bij Vooruit.
Steeds nadrukkelijker weerklinkt de vraag of Rousseau wel wil landen. ‘Vier van de vijf partijen willen aan tafel’, klinkt het ergens. ‘Slechts één partij blokkeert dat.’
Ondertussen is Open VLD ingegaan op de uitnodiging van federaal formateur Bart De Wever (N-VA) voor een gesprek. Dat meldt voorzitter Eva De Bleeker op X.
De VRT meldde eerder op de dag dat Bart De Wever gevraagd heeft aan de liberalen om federaal mee te onder-handelen, en het nieuws werd ook off the record aan Belga bevestigd. Nu bevestigt De Bleeker het nieuws ook op X.
“Ik ben ingegaan op de uitnodiging van de formateur voor een gesprek. We gaan de inhoud van ons gesprek intern bespreken”, schrijft ze.
Het onderhoud heeft al plaatsgevonden, maar meer details worden er voorlopig niet meegedeeld. Plannen voor een vervolgvergadering zouden er voorlopig niet zijn.
Open VLD had de deur voor een regeringsdeelname de afgelopen weken voorzichtig op een kier gezet, nadat de partij na de verkiezingsnederlaag van 9 juni had aangekondigd verkiezingsresultaat voor de oppositie te kiezen. Kopstuk Egbert Lachaert zei woensdag nog dat “Arizona is veruit de meest logische coalitie” is maar dat je “de deur niet formeel kunt sluiten, want je weet nooit wat er gebeurt”.
Onafhankelijk Kamerlid Jean-Marie Dedecker lanceerde een opmerkelijk voorstel: een noodregering die met volmachten zou werken. De regering zou een minderheid hebben, maar door volmachten te vragen aan het parlement kan er beslist worden. Hoe werkt dat allemaal?
De context: Vooruit wil niet in een regering stappen met N-VA, cd&v, Les Engagés en MR als er geen aanpassingen komen aan de supernota van formateur Bart De Wever (N-VA). De Wever werkt daardoor aan een andere piste: een regering zonder Vooruit maar met Open Vld.
Zo’n ‘Zweedse coalitie’ tussen N-VA, cd&v, Open Vld, Les Engagés en MR heeft echter maar 1 zetel op overschot in de Kamer. Een volwaardige regering vormen, ligt daarom lastig. Cd&v en Les Engagés vinden zoiets niet werkbaar.
In het nieuws: Jean-Marie Dedecker heeft de oplossing, een noodregering met volmachten.
“We zitten met een crisis, een budgettaire crisis. Net zoals de coronacrisis. Ze hebben toen een noodregering gemaakt. We moeten ook nu een noodregering maken. Een soort voorlopig bewind, laat ons het zo noemen, eventueel met volmachten. Om de budgettaire crisis voor dit land af te wenden. We zijn op zoek naar 26 miljard euro. We moeten doen op korte termijn. En we kunnen dit doen met een soort noodregering. En dan kijken wat daar uit voorkomt binnen zes maand of over een jaar”, zo legt Dedecker uit bij Villa Politica. Maar de andere partijen willen daar niet van weten.
Ontslag nemen met behoud van uitkering
Als u uw job beu bent, bevat de supernota van formateur Bart De Wever (N-VA) met de trampolinepremie een interessant voorstel: het zou mogelijk worden om ontslag te nemen en toch recht te hebben op een werkloosheids-vergoeding. ‘Deze maatregel zal uiteindelijk een besparing blijken’, zegt arbeidsmarktexpert Ans De Vos.
In de herziene tweede versie van de supernota van formateur Bart De Wever (N-VA) werd volgens De Standaard een opmerkelijk voorstel om de arbeidsmarkt te hervormen behouden. Elke werknemer die al minstens een jaar werkt zou eenmalig zelf ontslag kunnen nemen en toch een werkloosheidsvergoeding krijgen, weliswaar beperkt in de tijd. Wie van die optie gebruikmaakt om een opleiding voor een knelpuntberoep te volgen, krijgt bovendien een hogere uitkering. Het is voorlopig afwachten of De Wever hiermee de potentiële coalitiepartners MR, Les Engagés, Vooruit en CD&V kan overtuigen.
Knack legde de maatregel voor aan Ans De Vos, professor duurzame loopbanen aan de Antwerp Management School en Universiteit Antwerpen.
Dit voorstel wordt ook wel de ‘trampolinepremie’ genoemd. Wat vindt u van die term?
De Vos: (lacht) Ach, het kind moet een naam hebben, zeker? Ik ben geen fan. Het wekt de indruk dat mensen wel eens een foute jobkeuze kunnen maken en dan één kans krijgen om iets anders te kiezen. Maar het gaat niet louter om een foute loopbaankeuze. Het gaat breder over mensen die zich niet meer thuis voelen in een bedrijf waar ze al twintig jaar werken, of die uitgeput zijn doordat de inhoud van hun job is veranderd. Veel mensen blijven te lang steken in een job die ze niet graag doen, of niet meer graag doen. Ze verengen loopbaanzekerheid tot jobzekerheid. Dit initiatief kan hen helpen uit die comfortzone te komen en die grote stap te zetten.
U bent geen fan van de naam, maar dus wel van de maatregel?
De Vos: Klopt, het is een stap in de goede richting. Al jaren roepen zowel werkgevers als werknemers om maatregelen die zorgen voor meer flexibiliteit. Vaak komt die er aan de kant van de werkgevers, maar dit is een belangrijk signaal dat ook de werknemer meer autonomie geeft. Uiteraard moet die maatregel ondersteund worden met begeleiding naar een passender job.
We hebben meer dan een half miljoen langdurig zieken in België. Ga je dat alleen oplossen door hen te re-integreren met dure premies en coaches? Ik denk het niet. Ook dit soort preventieve maatregelen is broodnodig, zodat we de oorzaken kunnen aanpakken. Deze maatregel zal wat geld kosten, maar uiteindelijk een besparing blijken als er minder mensen langdurig uitvallen. De 42-jarige loopbaan bij dezelfde werkgever in hetzelfde tempo, met dezelfde goesting en competenties is voltooid verleden tijd. Toch zit dat ideaalbeeld nog te veel in ons denken ingebakken.
Werkgeversorganisatie VOKA sprak bij eerdere voorstellen voor dit soort maatregelen over de ‘matras van de uitkering’. Moeten we misbruik vrezen?
De Vos: Ik heb geen cijfers die daarop wijzen. Mochten er hierdoor bij bepaalde werkgevers plots veel werknemers ontslag nemen, dan zou dat vooral voor die werkgevers een signaal zijn dat er iets mis is met hun hr-beleid. Maar ik verwacht dat niet. De maatregel lijkt niet bedoeld om mensen een sabbatical te gunnen. Hoewel dat misschien ook niet verkeerd is als mensen na twintig jaar zeer intensief werken daar nood aan hebben. Het is belangrijk om het geheel van de arbeidsmarkthervorming te bekijken en niet op deze ene maatregel en de kostprijs te focussen. Bovendien is de uitkering beperkt in de tijd.
En de werknemer zou maar eenmaal van de optie gebruik kunnen maken.
De Vos: Wat mij betreft zou het vaker mogen. Al is dit experiment in de huidige context al een redelijk grote stap. En ik begrijp ook de voorzichtigheid. Maar zelfs als het meer dan één keer zou mogen, gaan niet plots miljoenen werknemers ontslag nemen. Mensen in beweging zetten die vastzitten in hun job is niet eenvoudig. Dit zal misschien nog onvoldoende blijken voor mensen die zijn vastgeroest.
Kan de hogere premie voor mensen die na hun ontslag een opleiding voor een knelpuntberoep volgen een gamechanger zijn?
De Vos: Dat is te sterk uitgedrukt. Het kan een randvoorwaarde scheppen waardoor iemand tussen twee jobs een opleiding tot leerkracht of verpleger kan volgen. Maar daarmee is bijvoorbeeld het grote cultuurverschil tussen de privé en voor de klas staan niet weggewerkt.
Scholen en ziekenhuizen zijn gebaat met arbeidskrachten met een zekere maturiteit. Dus het is absoluut een goed idee om in te zetten op mensen die in hun huidige loopbaan vastlopen.
Is de trampolinepremie nadelig voor werkgevers? De Vos: Als een werkgever zijn personeel alleen kan behouden omdat ze niet weg durven of kunnen, dan is die werkgever niet goed bezig. Deze maatregel zou hen dus geen angst mogen inboezemen. Integendeel, het kan zorgen voor een flexibelere arbeidsmarkt. En die geeft een bedrijf dan weer de kans om makkelijker nieuwe gemotiveerde krachten aan te trekken. Het is een win-winsituatie.’
Bron: Knack
